سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳ |۲۴ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 26, 2024
حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی

حوزه/ حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی با بیان اینکه روح نماز در همه‌چیز اثر می‌گذارد، گفت: بخشی از گرفتاری‌های ما در جامعه به خاطر این است که به نماز نپرداخته‌ایم.

به گزارش خبرگزاری «حوزه» از سمنان، حجت‌الاسلام‌والمسلمین محسن قرائتی، بعدازظهر امروز در بخش پایانی بیست و هفتمین اجلاس سراسری نماز، در تالار امیرکبیر دانشگاه سمنان، با تجلیل و تقدیر از دست‌اندرکاران بیست و هفتمین اجلاس سراسری نماز و با بیان اینکه در زندگی باید برای نعمت‌های ناپیدا و نامعلوم از خداوند متعال تشکر کنیم، اظهار داشت: به‌عنوان‌مثال چرخیدن لاستیک ماشین به‌صورت چندباره در جاده در مسیر سمنان به تهران که می‌خواهد ما را برساند یکی از نعمت‌های ناپیدا و نامعلوم است که اگر صدم ثانیه‌ای این لاستیک در جاده بایستد یا بترکد برای ما حادثه می‌آفریند.

رئیس ستاد اقامه نماز کشور با بیان اینکه در تاریخ کتک‌هایش را ابوذر خورد تا ما امنیت داشته باشیم، تصریح کرد: امنیت امروز جامعه مدیون و مرهون زحمات دیروز عزیزان در طول تاریخ اسلام است و باید برای نعمت‌های ناپیدا و خدمات ناپیدا از خداوند متعال تشکر کنیم.

وی با بیان اینکه آدم خوب در منطقه دفاع بلا می‌کند، افزود: نمازخوان‌ها عامل دفع بلا از تارک نمازها و زکات دهندگان عامل دفع بلا از تارکان زکات هستند و اگر این‌طور نبود و به‌واسطه حضور آدم خوب در منطقه دفاع بلا نمی‌شد، لحظه‌ای امنیت نداشتیم.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی با بیان اینکه نماز باید به همه زندگی ما رنگ بدهد و عاملی برای تغییر روحیه و ذائقه باشد، خاطرنشان کرد: در تفسیر آیه «وَ اجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَهً» مطرح‌شده است که روح نماز در همه‌چیز اثر می‌گذارد و باید در زندگی ما محور نماز باشد؛ مسئولان قرار ملاقات و تعیین برنامه‌های خود در قبل و بعد نماز و با محوریت نماز داشته باشند.

وی تصریح کرد: علامه طباطبایی استاد شهید مطهری یک بیماری گرفت بردند خارج خوب شد؛ گفتند از این سفر راضی هستی؟ گفت نه! یکی از نمازهایم قضا شد؛ هر شغلی داشته باشیم، آن چیزی که به کار ما رنگ می‌دهد؛ نماز است.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی با اشاره به ضرب‌المثل «کدخدا را ببین ده را بچاپ»، افزود: من این ضرب‌المثل را این‌طور تعریف کرده‌ام که «خدا را ببین ده را بچاپ» و بخشی از گرفتاری‌های ما به خاطر این است که به نماز نپرداخته‌ایم.

وی با بیان اینکه در حوزه نماز به هر مقدار گام برداریم کم است، خاطرنشان کرد: اگرچه من در همه شبکه‌ها هستم جز شبکه کودک؛ اما اگر در قیامت خدا بگوید تو منادی نماز بودی آیا یک نماز با اخلاص و تنها به یاد من و به‌دوراز فکر دیگران خواندی؟! نمی‌دانم جوابی داریم یا خیر.

انتهای پیام/

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • IR ۱۶:۳۷ - ۱۴۰۰/۰۹/۰۵
    0 0
    برای ایجاد نظم و ثبات و ارامش و امنیت، وجود نقطه تعادل حیاتی است هرچه تعدد نقاط تعادل بیشتر و اختلاف اثرا نها متفاوت تر باشد مجموعه دچار عدم تعادل و اشفتگی بیشتر خواهد شد.کشور ما فاقد رهبری متمرکز و نقطه ای ست و بحرانهای حل نشدنی و افزایشی حاصل تعدد مراکز اثرگذاری بر سرنوشت حکومت و کشور است. حکومت منحصر به حزب یا جناح مشخص و ماندگار ، تفاوت چندانی با پادشاهی ندارد با این فرق که بجای یک فرد چندین فرد حکومت دورهمی دارند و دورهمی بودن حکومت ، انها را در اعمال تصمیمات غیرقانونی بمنظور صیانت از قدرت و ماندگاری ، دلگرمی و جسارت و قاطعیت و خودباوری و توسعه نفوذ میدهد. اما این مجموعه مقتدر و بسیار پرهزینه هیچ سودی برای اکثریت مردم غیروابسته به حاکمیت ندارد و منت گذاری تامین امنیت خارجی نمیتواند اصل موضوع یعنی بی کفایتی و عملکرد نادرست مسئولین و بحرانهای معیشتی و بیکاری را پوشش دهد. هرچه از عمر حکومت دینی میگذرد ناتوانیها و نقائص ان بیشتر نمایان میشود و تصور ابتدای انقلاب که اسلام میتواند ناجی بشریت با محور عدالت باشد نقش بر اب میکند. اگر زمانی با ایمان کامل مرگ بر شاه میگفتیم اکنون برایش طلب رحمت میکنیم. تا گرفتار بدتر نشویم قدر بد را نمیدانیم. انموقع مشروب فروشیها مهمترین عیب از دیدگاه من بود ولی حالا مشروب خورها زیادتر و در خانه ها تولید و مصرف میکنند. بهبود وضع زندگی اغلب مردم نه بجهت برنامه اقتصادی درست و هدفمند بلکه باز گذاشتن دست کاسب و دلال و تولیدکننده برای گرانی و کسب ثروتهای نجومی ظالمانه است. کسبه بازار که در ایام انقلاب هزینه های تبلیغات و مراسم را میدادند اکنون طلبکارانه توقع گرانفروشی دارند و در قدرت سیاسی کشور نقش مهم ایفا میکنند. اکنون ایران نه کشور من بلکه ملک شخصی عده ای است که بنام اسلام سند تصرف انرا طبق نظر خود تنظیم کرده اند. ما در کشور خودمان هم غریب و بیگانه ایم و نه امنیت اجتماعی داریم و نه سهمی از درامدهای نفتی و دیگر معادن. طعم شیرین دوران ابتدای انقلاب با گذشت زمان تلخ و ناامیدکننده میشود.